Ομηρικοί Ύμνοι

Εἲς Διόνυσον «κισσοκόμην Διόνυσον ἐρίβρομον ἄρχομ᾽ἀείδειν»

κισσοκόμην Διόνυσον ἐρίβρομον ἄρχομ᾽ ἀείδειν,

Ζηνὸς καὶ Σεμέλης ἐρικυδέος ἀγλαὸν υἱόν,

ὃν τρέφον ἠύκομοι Νύμφαι παρὰ πατρὸς ἄνακτος

δεξάμεναι κόλποισι καὶ ἐνδυκέως ἀτίταλλον

Νύσης ἐν γυάλοις: ὃ δ᾽ ἀέξετο πατρὸς ἕκητι

ἄντρῳ ἐν εὐώδει μεταρίθμιος ἀθανάτοισιν.

αὐτὰρ ἐπειδὴ τόνδε θεαὶ πολύυμνον ἔθρεψαν,

δὴ τότε φοιτίζεσκε καθ᾽ ὑλήεντας ἐναύλους,

κισσῷ καὶ δάφνῃ πεπυκασμένος: αἳ δ᾽ ἅμ᾽ ἕποντο

Νύμφαι, ὃ δ᾽ ἐξηγεῖτο: βρόμος δ᾽ ἔχεν ἄσπετον ὕλην.

καὶ σὺ μὲν οὕτω χαῖρε, πολυστάφυλ᾽ ὦ Διόνυσε:

δὸς δ᾽ ἡμᾶς χαίροντας ἐς ὥρας αὖτις ἱκέσθαι,

ἐκ δ᾽ αὖθ᾽ ὡράων εἰς τοὺς πολλοὺς ἐνιαυτούς.